Op pagina 42, strook 162, bevinden Suske en Wiske zich in een benarde situatie en een geknevelde positie. Aan handen en voeten gebonden driegen ze via een ingenieus systeem, uitgedokterd door de overgrootvader van professor Barabas, doormidden gehakt te worden door een grote bijl (waar hebben ze die in godsnaam gesmeed?).
Op het plaatje daarna zijn de touwen rond de kuiten echter verdwenen. Mits wat inspanning hadden Suske en Wiske makkelijk kunnen rechtkrabbelen en ervanonder muizen.
Misschien had de snoodaard dat ook door en checkte tussen pagina 42 en 49 nog eens de touwen want ja, op pagina 49 zijn hun benen opnieuw stevig vastgesjord.

Opgemerkt door Wim De Jaeger

We kunnen hier eigenlijk vlug mee wegkomen: het lijk op de dissectietafel heeft twee rechtervoeten.

Opgemerkt door Jim Ratzenberger

"Ik heb nieuws, Bwana", zegt Odoko de huisknecht terwijl hij binnenstormt op pagina 33. Wij hebben ook nieuws. Waarom ben je van shirt gewisseld tussen prent 6 en 7? Zoals je ziet draagt Odoko eerst een lichtblauw hemd en daarna een geel.
De twee prenten staan op twee verschillende halve platen, maar dat excuus werkt hier niet. Ten tijde van de voorpublicatie in de krant van dit verhaal, verscheen Kiekeboe nog in zwart-wit. Wij vermoeden eerder dat de inkleurder de ene neger met de andere verwarde. Moïse Mombakka zit namelijk in dezelfde kamer en draagt een geel hemd.

Opgemerkt door Pieterjan van Ginderachter

In strook 48 wordt jager Joost onderuitgehaald door een, eum, beest met grote ronde hoorns... We zouden het duizend keer zeggen, maar kom. Door deze botsing verliest Joost het geweer dat hij tevoren op zijn schouder droeg. Twee prenten later hangt dit geweer opnieuw rond de schouder van Joost. Heel snel, Joost.

Opgemerkt door Luc Janssen

Een schande zien we op pagina 34: in de eerste prent zien we nog de pijl die in de rug van Cloduar steekt. Even later zijgt hij neer, maar de rosse Amber geeft 'm een kus op de mond en hij hervindt zijn krachten. Het mirakel is compleet door de verdwijning van de pijl in Cloduars rug. Maar da's kortstondig want een prent later priemt de pijl opnieuw uit zijn rug.

Opgemerkt door Ivan Moerman

Op pagina 11 opent Jommekes nemesis Anatool een koffer waarin Jommeke zit, maar dat is nu even niet belangrijk. Laat je ogen eerder glijden naar de ijzeren band van de koffer. Op prent 8 hebben deze knoppen, een prent erna zijn ze verdwenen. Vanaf prent 10 is alles weer oké... en Jommeke verschalkt Anatool met een pistool dat later een waterpistool blijkt te zijn. Hahaha, die Jommeke toch.

Opgemerkt door Sven Aelvoet

Op pagina 19 zorgt Jolan ervoor dat zijn moeke geen pak rammel krijg met de zweep van de wrede Inga. Hij wendt daarvoor zijn speciale krachten aan. Altijd handig als je zo iemand in de buurt hebt. Maar over handen gesproken: Inga houdt de zweep vast met de rechterhand. Jolan laat de zweep verdwijnen en dat gaat gepaard met helse pijnen. Toch houdt Inga in de voorlaatste prent haar linkerhand vast om de pijn te bedwingen.

Opgemerkt door Mattias Derycke

Striptekenaar Willy Bollemans signeert op pagina 1, prent 6, zijn werk met een uitbundige handtekening. Plaats genoeg op het papier, veronderstellen we. Maar prent 7 blaast deze veronderstelling op. De hond Terry de Basset vult namelijk het hele papier. Ruimte voor een handtekening naast de staart is er echt wel niet.
Het album bulkt van de knipoogjes en inside jokes naar het stripwereldje, maar deze ontgaat ons toch, hoor.

Opgemerkt door Wouter Porteman

Tiens, waar komen die wenkbrauwen op pagina 8 plots vandaan?
Zullen we het maar houden op een inkleuringsfoutje? Op de eerste prent zien we nog de contouren van wat eigenlijk twee wenkbrauwen zouden moeten zijn.

Opgemerkt door Luc Casseliers

Ja, dat het personage Benigilew voor Kwabbernoots neef Wiebeling staat, hadden we al vlug door. Ook Robbedoes is bij de pinken en schrijft op pagina 17 de Russisch klinkende naam Benigilew op een papiertje dat hij vervolgens in stukken scheurt en door elkaar gehusseld op het voorhoofd van Kwabbernoot plakt.
Alleen lukt het niet op de manier waarop Robbedoes het doet. Bijvoorbeeld "le" zoals op de tweede prent te zien is, kan je niet uit één papiersnipper vormen uit de Russische naam. Met de "in" en de "ie" hetzelfde. Dat komt ervan als je andere namen gebruikt voor de vertaling.

Opgemerkt door Luc Casseliers

Van schaken hebben we geen kaas gegeten — geef ons maar Pim Pam Pet —, maar wat we wel weten is dat je wint als je de koning van de tegenpartij eerst mat en daarna schaakmat zet.
In Attila... Mijn Geliefde 3, met een slavin in de hoofdrol (net in zoals zoveel reeksen van Mitton), staat op pagina 12 niet de koning schaakmat, maar wel de koningin.

Opgemerkt door Patrick De Zutter

Hoe sterk Minck Oosterveer ook is in het tekenen van prachtige zwart-wit tekeningen, hoe sterk zijn inkleurders of inkleursters erin slagen om die virtuositeit te verbrodden.
Op pagina 21 neemt de Duitse flik Claudia Brücken een blauw vliegtuigje. Een pagina later stijgt een vijandelijk vliegtuigje op met een bordeaux kleur. In prent 4 geeft dat aanleiding tot verwarring. We zien een bordeaux vliegtuigje, maar aan boord bevindt zich wel degelijk juffrouw Brücken.

Opgemerkt door Ivan Moerman

Start van een reeksje Big Blunders uit één en hetzelfde album. In willekeurige volgorde beginnen we op pagina 14. De gemaskerde booswicht (van een stripcliché gesproken!) draagt een paar wanten. Dat zien we toch duidelijk op voorgaande pagina's en volgende. Maar in prent 10 zijn die wanten plots handschoenen geworden met vingers. De prent erna zijn het weer wanten, zonder vingers dus.

Opgemerkt door Ivan Moerman

Ai, dat moet zeer doen. Op de derde prent van pagina 14 proberen Johan en Stefan hun oom Watje te helpen. We noemen hem liever nonkel Zigomar in de oorspronkelijke editie Snoe en Snolleke, maar daar gaat het niet over. Een lasso wordt vanuit een helikopter geworpen en belandt als bij wonder rond de nek van Watje én de totempaal. Fenomenaal, zeker als je rekening houdt met d ehouten vleugels aan de kop van de totem.
Bob De Moor moet ook ingezien hebben dat er iets niet klopt want vanaf het volgende prentje zit de strop rond de nek. Misschien zouden we ons ook nog kunnen buigen over de vraag waarom Watje niet stikt, maar er wachten nog Big Blunders.

Opgemerkt door Ivan Moerman

Op het derde prentje van pagina 19 poogt een vrouw de aandacht af te leiden van wat we NIET boven de deur zien staan, namelijk het woord "Keuken" dat vanaf de volgende prent wel te zien is.

Opgemerkt door Ivan Moerman

Op pagina 15 drijft een gehavende helikopter met ons gezelschap op een drijvende ijsschots die een pagina tevoren de dieperik instortte. We merken op dat het venster compleet is verdwenen. Behalve in prent 10 dan waar de helft nog zichtbaar is, maar een prent daarna dan weer niet.

Opgemerkt door Ivan Moerman

Suske, Wiske en tante Sidonia worden ontvoerd door kapitein Kwovadis, een gek die een moderne ark van Noach bouwde om het menselijk ras van de uitroeiing te redden. Blijkbaar kunnen Lambik en Jerom geen wezenlijke bijdrage leveren aan deze gebeurtenissen, dus worden ze verdoofd in een rubberbootje op de oceaan gezet.
Wanneer ze ontwaken uit hun verdoving, bevinden ze zich nog in de nabijheid van het schip (praktisch!). Hoe ze het schip bereiken, wordt niet uit de doeken gedaan. Jeroms roeicapaciteiten kennende, meten we daar geen vragen bij stellen.
Straffer is wat er in strook 21 gebeurt. Het samenwonende duo besluiten de ark slapstickgewijs binnen te dringen door hun rubberboot als lanceermiddel te gebruiken. Hiervoor plaatsen ze het bootje schuin tegen de wand van de ark en gaan op de rand zitten.
Ten eerste: we weten wel dat de ark is vastgelopen op een zandbank, maar waarom ging de inkleurder daar ook niet vanuit? Durfde hij of zij het niet te vragen aan Willy Vandersteen? Nu lijkt het erop dat Lambik en Jerom zonder al te veel poeha in de sandalen van Jezus Christus volgen.
En ten tweede: waarom buigt de met lucht gevulde rubberen rand niet door onder het gewicht van twee volwassen kerels waarvan de ene een kleerkast vol spieren is en de ander een gezette man. En waar haalt Herom plots dat touw vandaan? Ach, zolang het verhaal maar vlot voortgaat.

Opgemerkt door Ruben Van de Walle

Dit is een moelijke, nochtans is het al opgemerkt geweest in 1973. Het Nederlandse stripinfotijschrift Stripschrift pakte uit met een fotoreportage van lezer Quirijn ter Spill die zijn vakantiefoto's uit Parijs naast de stripplaatjes legde uit Blake en Mortimer: S.O.S. Meteoren. De haast krankzinnige nauwkeurigheid van Edgar-Pierre Jacobs kon hierdoor terecht geloofd worden. Verschillen zitten eerder in latere veranderingen, moderniseringen, zelfs afbraakwerken en hier en daar een voor het verhaal noodzakelijke aanpassing. Het moge duidelijk zijn dat Jacobs zich ter dege heeft gedocumenteerd en in zijn tekenkamer aan de hand van zijn foto's stukjes van Parijs heeft gereproduceerd.
Maar door prent 8 op pagina 17 viel het Quirijn op dat de meester zich heeft vergist in de afmetingen en onderlinge verhoudingen. Alles in het decor klopt, het verkeersbord en het bordje incluis. Maar het bordje is amper een meter hoog waardoor het busje in verhouding bijna een Matchbox- of Dinky Toy-busje wordt, een speelgoedbusje dus. Tja, als je de realiteit wilt overtekenen, dan is dat te controleren.

Opgemerkt door Quirijn ter Spill in Stripschrift 49/50, januari/februari 1973

Dit moet ondertussen de meest voorkomende fout zijn: het omwisselen van links en rechts.
Op pagina 5 zien we duidelijk dat aan de rechterhand van Félix Battiono, de secretaris van de noordelijke sectie van het land, een ketting bengelt die vasthaakt aan een diplomatenkoffertje. De ambtenaar belandt in een hinderlaag en zijn belagers hakken hem de hand af om zijn koffertje te bemachtigen.
Félix zal het niet veel kunnen schelen, maar niet zijn rechterhand is afgehakt op prent 6, maar wel de linkerhand.

Opgemerkt door Jim Ratzenberger

Al deze beschikbare ruimte om je enkel te zeggen dat op pagina 33, rechts onderaan, de kogel eerder in beeld te zien is (en zelfs onvrijwillig doel raakt) dan dat het schot wordt gelost. Het beeld is sneller dan het geluid.

Opgemerkt door Luc Casseliers