 |
|
"Mechanische benen of niet,
ik ben te oud voor zulke capriolen"
— Achilles —
|
|
 |
Van
dezelfde tekenaar:
• Hartenvreter |
|
 Op de Mekaton, een reusachtig schip,
viert men elke avond verplicht feest. Leuk voor drie
avonden, maar we kunnen ons goed voorstellen dat na
een weekje negatieve gedachten komen bovendrijven.
Ook Fileon denkt er zo over: hij wil van de boot af.
De speciale troepen, onder leiding van Snavelbek proberen
dit te voorkomen. Gelukkig vindt Fileon steun bij
Bruno en zijn moeder Edmee, de kapitein zonder gezag
van de Mekaton en een bizarre verstekelinge die nauwelijks
wat zegt. Het vijftal belandt na hun ontsnapping op
Antarctica, waar ze overleven met de weinige middelen
die ze hebben. Kort daarna ontmoeten ze andere mensen
die tot de Stam van de Beer behoren en onderdrukt
worden door robots. De vlucht duurt verder en in het
midden van de Zuidpool, temidden een oase van groen,
sandwichen de robots en de troepen van Snavelbek het
sympathieke, maar niet-alledaagse gezelschap.
Soms heeft Mechanisch Land wel wat weg van
één lange vlucht, maar het blijkt vooral
— en zeker in het tweede gedeelte — een
modern, met veel zwier verteld sprookje. Als we je
vertellen dat Mechanisch Land ons soms doet
denken aan Hispañola (door de boot
en het gegeven dat het de hele wereld omvat), Het
Narrenschip (door de frisse inkleuring en de
humor) en De Watervallen van Svanjabak uit
de Jommeke-serie (door het avontuur en de
oase temidden het ijs) hoeft het niet gezegd dat de
strip op een breed publiek mikt. Bovendien zijn de
tekeningen werkelijk pareltjes. Maar dat Andreae
kon tekenen wisten we al van het onderschatte Hartenvreter.
Voor striplezers wiens netvlies dagen later nog nagloeide
van verhalen als Piero, Over de Grenzen van de
Tijd of Pauls Vakantiebaantje, is Andreae
een auteur om dringend te ontdekken. Mechanisch
Land is een zeer fijn afgerond drieluik.
>
TOM DE LENTDECKER —
maart 2006 |
