"Op kamers gaan", zo klinkt "op kot zitten" bij onze noorderburen. En laat dat nu net het thema zijn van de nieuwe Dupuis-reeks Op Kamers. Auteur Sylvain Runberg slaagt erin om het studentenleven in al zijn chaotische charme vast te leggen en dat met de nodige relativerende humor. De Meneer Johan-achtige tekenstijl van Christopher is de kers op de spacecake.

Julien, Jean-Michel en Antoine zijn drie kameraden die samen op kot zitten. Ze zoeken een vierde man om de huur te delen en komen zo bij Max terecht. De komst van dit onverbeterlijke rijkeluiszoontje leidt al snel tot een hoop gedonder en pijnlijke situaties. Ondertussen zet Jean-Michel zijn eerste stappen in het onverbiddelijkste deel van de Grote Mensenwereld: de reclamesector.

Toegegeven, het voorgaande leest als het zoveelste Friends-doorslagje van de voorbije jaren. En toch heeft dit album ons — verbitterde ex-wereldverbeteraars die we zijn — weten te vertederen. Ligt het aan de bedeesde situatiehumor die Runberg hanteert, Christophers zachtgetinte tekenwerk of simpelweg aan de schandelijke hoeveelheden Spaanse wijn die onze leessessie begeleidden? Wie zal het zeggen? Wij hebben alvast genoten van dit werkje, dat ons eventjes wist terug te brengen naar een wereld waarin we nog Go-Pass-gerechtigd waren en waarin onze vuile was nog tot de bevoegdheden van ons ma behoorde. Those were the days...

> DOMINIQUE BIEBAU — maart 2006