 | | "Ik ken je al lang genoeg dat ik wel mag zeggen dat je je te veel blootstelt. Dat zal nog slecht eindigen"
— Camilo —
| |  | Van dezelfde tekenaar:
• Alice en Leopold
• Hermes Detectivebureau
• De Sterrenjagers
• De Zwarte methode (Buldog-Reeks) | Van dezelfde scenarist Jean-François Charles:
• Het Bal du Rat Mort
• Fox
• India Dreams
• De Pioniers van de Nieuwe Wereld (deel 1 t/m 4)
• De Straatridders
• De Tien geboden (deel 3)
Als scenarist:
• De Pioniers van de Nieuwe Wereld | Van dezelfde scenarist Maryse Charles:
• India Dreams
• De Pioniers van de Nieuwe Wereld (vanaf deel 13) | |  Het koppel Jean-François en Maryse Charles (India Dreams) dokterde voor uitgeverij Casterman de collectie Rebels uit met verstripte biografieën van internationale beroemdheden. Volgens het concept start elk album met de tragische dood van het personage waarna flashbacks zijn of haar leven (her)vertellen. Wozniak mag de collectie openen met een portret van Che Guevara, die onder andere aan de zijde van Fidel Castro vocht voor de vrijheid van het Cubaanse volk. Eigenlijk is het onbelangrijk hoe hij het er als tekenaar vanaf brengt want met dit soort biografische strips wordt een album eerder afgerekend op het verhaal. Dit album zal ook niet het voorzichtig opgebouwde krediet dankzij Wozniaks geslaagde koloniale reeks Alice en Leopold doen herwinnen. Daarvoor ligt het falikant geflopte vehikel De Sterrenjagers (op scenario van Yann) nog te vers in het geheugen.
Het verhaal dan. Op amper 44 strippaginaatjes een compleet leven droppen, is natuurlijk onmogelijk. De enige oplossing is om het fragmentarisch, nou ja, te reconstrueren. Dan kies je als scenarist voor de scènes met het meeste drama, de grootste sensatie en de belangrijkste gebeurtenissen. Die zijn er plenty in het leven van Che 'Ernestito' Guevara. Toch blijft het echtpaar Charles redelijk afstandig, zonder een kordaat politiek standpunt in te nemen. De amoureuze en liefhebbende mens Guevara komt wel aan bod, een deeltje van zijn jeugd en zijn bekendste wapenfeiten en heldendaden, maar het scenaristenduo let er voor op om het icoon Che niet te veel in the picture te zetten. Linkse posterboy Che IS een icoon, dat moet je niet te veel herhalen. Met wat meer idolatrie had dit makkelijk kunnen verzanden in blinde adoratie zoals zoveel zoutloze biografieën. Laten we het erop houden dat dit album een goeie kennismaking is met een personage van historisch belang zonder dat het encyclopedisch wordt verneukt.
In maart is het Marilyn Monroe-maand, getekend door Kas (Halloween Blues) gevolgd door een album over John F. Kennedy door Thierry Bouüaert in mei en Massoud, de legendarische, bijna mythische Afghaanse commandant, door Bihel eind 2006. > DAVID STEENHUYSE — januari 2006 |
